Elektrownia Bełchatów – co dalej?

autor: Ewaryst Hille 

Pełny tekst analizy

Energia z wodoru i gazu ziemnego zamiast Elektrowni Bełchatów najpóźniej do 2035 r.

Kluczowe trendy:

• dynamicznie rozwijają się rozproszone i lokalne źródła energii odnawialnej o skali małej i mikro
• poprawia się efektywność wykorzystania energii oraz zarządzanie mocą
• wzrastają możliwości magazynowania energii
• koszt produkcji energii z elektrowni wiatrowych na lądzie jest znacznie niższy od kosztu produkcji z energetyki węglowej, 
• ograniczenia odległościowe w prawie dotyczącym energetyki wiatrowej ograniczają jej rozwój

Rozpatrywane scenariusze odejścia od węgla spowodują:

• znaczne przyspieszenie redukcji emisji CO₂ z energetyki do 2030 r. w porównaniu do planów Polityki Energetycznej Państwa do 2040 r.
• redukcję emisji CO₂ z Elektrowni Bełchatów odpowiadającą za ok. 39-42% redukcji emisji w energetyce w latach 2020-30
• prawie 30-krotny spadek rocznej emisji CO₂ z Elektrowni Bełchatów w porównaniu do emisji aktualnej – nawet do 1,2 mln t rocznie w roku 2040
• powolny spadek produkcji energii elektrycznej w Elektrowni Bełchatów do roku 2040 do poziomu ok. 50-55% dzisiejszej produkcji
• możliwość lokalnej produkcji wodoru w Bełchatowie i utworzenia krajowego centrum wodoru, a w konsekwencji długoterminowe utrzymanie funkcji energetycznych, rozwój gospodarczy i społeczny w rejonie Elektrowni Bełchatów

Scenariusz:

• sukcesywne zastępowanie węgla brunatnego gazem ziemnym 
• stopniowy wzrost domieszki wodoru do gazu ziemnego
• eliminacja wszystkich bloków węglowych – poza najnowszym – do końca 2030 r.
• eliminacja ostatniego bloku węglowego do końca 2035 r.
• opcjonalnie: budowa magazynu wodoru i/lub trzech reaktorów jądrowych małej mocy przeznaczonych do produkcji wodoru